Dag 18. Grand Canyon

Nadat we enigszins uitgeslapen waren, hebben we vanmorgen een ontbijtje gescoord bij de Mac op de hoek. De planning voor vandaag is om lekker met de auto wat uitzichtpunten af te gaan. 

Onderweg naar deze uitzichtpunten rijden we weer vlak langs de Wapiti's die naast de weg aan het grazen zijn. Ook spotten we een grote Turkey Vulture, oftewel een Roodkopgier die over ons heen vliegt. Helaas te snel om er een foto van te maken.

De uitzichtpunten zijn weer erg mooi en laten zien hoe gigantisch deze vallei is. Al zijn de afmetingen vanaf de zijlijn ook erg lastig in te schatten. Volgens de informatieborden strekt de Canyon zich uit over een lengte van 446 kilometer, heeft het een diepte van 1,6 kilometer en is hij gemiddeld 16 kilometer breed. 

Omdat het weer nogal wisselvallig is - dan schijnt de zon, dan hagelt het keihard - en het feit dat Bianca bijna niet meer kan lopen van de spierpijn door het paardrijden, besluiten we vandaag niet te veel te gaan lopen. In plaats daarvan gaan we deze middag heerlijk gebruik maken van de spa in ons hotel. Het heerlijke warme water maakt het een erg fijn relaxmomentje! 

Na nog even op de hotelkamer te hebben vertoefd, is het tijd om weer te vertrekken, want we willen graag de zonsondergang zien, die schijnt namelijk erg mooi te zijn. We rijden in een half uurtje naar het Grandview point. Helaas zit de zon verstopt achter een dikke wolk. Gelukkig duurt het nog even voordat ie echt onder is dus we wachten geduldig af. Wel is de temperatuur inmiddels behoorlijk gedaald, tot zo'n 7 graden Celsius, en dat gecombineerd met een gure wind, betekent dat we toch wel een beetje staan te klappertanden. Op het allerlaagste punt piept de zon dan toch nog onder de wolk door en zien we hem toch ondergaan. Het enige minpuntje was dat de zonnestralen op dat moment de vallei al niet meer bereikte en we dus niet de mooiste uitzichten hadden. 

Op onze rit terug naar het hotel is het inmiddels echt goed aan het schemeren, en als ik plots een grote zwarte schim over de weg zie bewegen moet ik toch even vol in de ankers: een Wapiti die in alle rust de weg oversteekt en die, ondanks de auto's om hem heen, op z'n gemak even om zich heen kijkt om een paar tellen later toch maar weer rustig zijn weg te vervolgen. Ze zijn echt totaal niet bang aangelegd blijkt maar weer. 

Naast ons hotel sluiten we dag af met een "romantisch" diner bij Wendy's. Niet de gezondste maaltijd, maar ach, we hadden de lunch vandaag al overgeslagen dus die calorieën kunnen we vast nog wel hebben. 

Morgenochtend zijn we van plan om langs de South Rim te wandelen alvorens we weer de auto instappen op weg naar onze volgende bestemming, Lake Havasu.